Zapach „chemiczny” jest spowodowany przez wprowadzenie obcej substancji. Nadmiar środków do dezynfekcji wody może powodować charakterystyczny zapach chloru. Zapach kojarzony z olejami lub benzyną świadczy o dostaniu się do wody tego typu substancji, nos nas nie zawodzi w tej kwestii. W takim przypadku studnia może być nieszczelna.

W większości przypadków za zapach odpowiadają mikroorganizmy wcześniej już wspomniane. Głównie są to bakterie beztlenowe. Odpowiadają one za zapach gnilny. Mogą się znajdować zarówno w studni jak i w instalacji. Jeżeli woda ze studni nie posiada nieprzyjemnego zapachu, a woda w kranie ma intensywny zapach oznacza to, że rozwinęły się bakterie w naszej instalacji. Jeżeli mówimy o instalacji to bakterie najczęściej rozwijają się w zbiorniku na ciepłą wodę lub podgrzewaczu. Podwyższona temperatura oraz brak tlenu jest dla nich idealnym środowiskiem. Najczęściej mamy do czynienia z zapachem: chemicznym, metalicznym lub siarkowodoru.

Metaliczny zapach wody

Taki zapach może świadczyć o obecności w wodzie żelaza, w ilości przekraczającej dopuszczalną wartość (wynosi ona 0,2 mgFe/l). Podwyższonej zawartości żelaza często towarzyszy również zbyt duża zawartość manganu (jego dopuszczalna wartość wynosi 0,05 mg Mn/l).

Wysokie stężenie żelaza i manganu objawia się m.in. brązowymi zaciekami na wannie, nieprzyjemnym smakiem wody oraz żółtymi plamami na ubraniach po praniu. Związki żelaza i manganu przyczyniają się do powstania osadów w rurach instalacyjnych, co prowadzi do zmniejszenia ich światła, przez które woda powinna swobodnie przepływać. Odkładające się osady mogą stać się miejscem namnażania bakterii.

Woda o podwyższonej zawartości żelaza i manganu nie wpływa też dobrze na podłączone do instalacji wodnej urządzenia i AGD. Przyczyną powstawania metalicznego zapachu może być przestarzała instalacja wodna. Problem ten dotyka w największym stopniu gospodarstw z własnym ujęciem wody ze studni. Związki żelaza i manganu są wymywane do wód głębinowych ze skał i z gleby.

Żelazo może pochodzić również ze ścieków metalurgicznych, a mangan – ze ścieków z przemysłu wydobywczego, hutniczego, ceramicznego lub z nawozów sztucznych. Aby uporać się z metalicznym zapachem wody, warto zaopatrzyć się w filtr wielofunkcyjny. Dobrej jakości filtr usunie z niej nie tylko żelazo i mangan, ale także amoniak czy substancje organiczne. Pozwoli też pozbyć się dodatkowego problemu, jakim jest twardość wody.

Zapach siarkowodoru

W tym przypadku za nieprzyjemny zapach wody odpowiada siarkowodór. Często występuje on w towarzystwie żelaza i manganu w środowisku o niskiej zawartości tlenu. Aby się go pozbyć warto zainstalować filtr usuwający z wody H2S.

Jeśli nieprzyjemny zapach siarkowodoru dotyczy jedynie ciepłej wody, oznacza to, że miejscem jego powstawania jest podgrzewacz. Oprócz przykrego zapachu, o obecności siarkowodoru w tym miejscu może świadczyć również ciemne zabarwienie wody w zasobniku. Jest to spowodowane obecnością bakterii występujących w wodzie o małej zawartości tlenu.

Gdy nieprzyjemny zapach dotyczy ciepłej wody należy odszukać instrukcję stosowanego podgrzewacza wody. Producenci tych urządzeń określają, jak należy postępować w takiej sytuacji. Zazwyczaj zaleca się czyszczenie zbiornika, wymianę anody ochronnej i podgrzanie wody do temperatury 60°C. Jeżeli zabiegi te okażą się niewystarczające, zaleca się montaż anody przeciwprądowej.