Do organicznych natomiast należą związki humusowe, obumarłe rośliny, plankton, bakterie. Zdarza się, że mętność wody występuje okresowo, na przykład podczas roztopów lub powodzi. Najczęściej zanieczyszczane są wody powierzchniowe. Zdarza się jednak, że po wydobyciu wód głębinowych na powierzchnie, zanieczyszczenie ich wzrasta ze względy na wytrącanie się związków żelaza.

 

W mętnej wodzie znajduje się wiele pasożytów, bakterii i niebezpiecznych związków chemicznych. Po jej wypiciu człowiek może poważnie zachorować. Kąpiel w takiej wodzie to też ryzyko wystąpienia zakażeń i chorób skóry. Mętność ma także wpływ na skuteczność dezynfekcji powierzchni. Środki czyszczące mają słabsze działanie w wodzie zanieczyszczonej.

 

Barwa

Zabarwienie wody jest najczęściej wynikiem obecności barwnych substancji organicznych czy jonów metali (żelaza, manganu) pochodzenia naturalnego lub produktów korozji. Zabarwienie wody może również wynikać z zanieczyszczenia ujmowanej wody ściekami przemysłowymi. Dla większości ludzi barwa wody w szklance jest dostrzegalna, gdy przekracza ona 15 jednostek barwy rzeczywistej (TCU).

 

Smak

Woda pitna powinna być bez wyczuwalnego smaku.

 

Posmak wody słonej

• Przyczyna: duża zawartość jonów sodu w wodzie.
• Wpływ na zdrowie: wzrost ciśnienia krwi. Dopuszczalna zawartość jonów sodu w wodzie wynosi 200mg/l.

 

Kwaśna woda

• Przyczyny: zbyt niski współczynnik pH
• Wpływ na zdrowie:
  • zbyt niski współczynnik pH: niekorzystny wpływ na skórę i błony śluzowe, podrażnienie oczu.
  • zbyt wysoki współczynnik pH: podrażnienie oczu.

 

Metaliczny smak wody

• Przyczyna: duża ilość jonów żelaza w wodzie (rozpuszczonych i nierozpuszczonych).

 

Obecność metali ciężkich w wodzie.

 

Wpływ na zdrowie: żelazo rozpuszczone i nierozpuszczone: Duża ilość jonów żelaza w wodzie może niekorzystnie wpływać na zdrowie. Trująca dawka żelaza dla dorosłego człowieka wynosi 15 g siarczanu żelaza /II/, natomiast u dzieci 6 – 10 g. Długotrwałe używanie wody (powyżej 0,6 – mg Fe/l) prowadzi do choroby Kashin-Becka. Choroba ta powoduje uszkodzenia ścian naczyń włosowatych układu krwionośnego, a także zaburzenie procesu wzrostu u dzieci.

 

Metale ciężkie:

Arsen (As): ból brzucha, mdłości, wymioty, biegunka, powiązanie z nowotworem pęcherza, uszkodzenia układu oddechowego, zapalenie błon śluzowych, oczu, nosa, gardła, skóry, nerek, wątroby oraz prostaty, uszkodzenie centralnego układu nerwowego.

 

Kadm (Cd): mdłości, wymioty, biegunka, skurcze mięśni, uszkodzenie wątroby, nerek, kości, mięśnia sercowego, nadciśnienie, deformacja kości i szkieletu.

 

Chrom (Cr): podrażnienie skóry, owrzodzenie, uszkodzenie wątroby, nerek, tkanek nerwowych.

 

Miedź (Cu): zaburzenia funkcji układu pokarmowego, uszkodzenie wątroby i nerek, uszkodzenie mięśnia sercowego, podejrzenie o wywoływanie miażdżycy.

 

Ołów (Pb): zaburzenia rozwoju fizycznego i umysłowego, odkłada się w organizmie, działanie mutagenne, uszkodzenie mięśnia sercowego, anemia, ołowica, niekorzystny wpływ na układ nerwowy.

 

Rtęć (Hg): prowadzi do uszkodzenia nerek, uszkodzenia tkanki mózgowej, uszkodzenia mięśnia sercowego, poronienia, toksyczne działanie na płód widoczne po urodzeniu: zaburzenia słuchu, wzroku, trudności w nauce.

 

Odczyn wody pitnej

Woda naturalna to roztwór zawierający różne składniki, zarówno naturalne jak i wprowadzone w skutek działalności człowieka. Wskutek różnych procesów pH wody się zmienia. Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Zdrowia pH wód naturalnych powinno zawierać się w przedziale od 6,5 do 9,5. To dość szeroki zakres. Właściwie nie można powiedzieć, że woda do picia musi mieć odczyn obojętny, granice dopuszczalnego pH na to nie wskazują.

 

Należy wspomnieć o bardzo dużym znaczeniu technologicznym pH, w technologii uzdatniania wody. Przykładowo mangan lepiej usuwa się przy wysokich wartościach pH. Efektywność dezynfekcji chlorem jest również ściśle powiązana z odczynem pH.Odczyn ma również wpływ na smak wody: woda o wartości pH 8 posiada mdły smak, przy wyższym pH dostrzegalny staje się mydlany posmak.

 

Woda posiada orzeźwiający smak, gdy jej wartość pH jest poniżej 7,5 a jednocześnie jest chłodna i zawiera wystarczającą ilość dwutlenku węgla (około 10 mg/dm3 i więcej). Powyższe rozważanie tłumaczy fakt, dlaczego woda gazowana, po tym jak utraci bąbelki staje się niesmaczna – ucieka z niej dwutlenek węgla, co powoduje wzrost wartości pH. Należy jeszcze wspomnieć, że pH wpływa również na właściwości korozyjne wody w stosunku do różnych materiałów, z których wykonane są instalacje.

 

Przewodność elektryczna właściwa

Przewodność elektrolityczna właściwa wody, zwana również przewodnością elektryczną wody lub konduktancją wody, określa zdolność wody do przewodzenia prądu elektrycznego. Przewodność elektryczna umożliwia ocenę stopnia mineralizacji wody, czyli stopnia jej zasolenia.

 

Przewodność elektryczna wody wzrasta wraz ze wzrostem zawartości rozpuszczonych w niej jonów (kationów i anionów). Woda zawierająca małą ilość rozpuszczonych jonów wykazuje małą przewodność elektryczną; woda morska o dużym zasoleniu i dużej ilości rozpuszczonych jonów, bardzo dobrze przewodzi prąd elektryczny.

 

Przewodność elektryczna wiąże się także z twardością wody – im woda jest bardziej twarda, czyli im większa ilość kationów wapnia Ca²⁺ i magnezu Mg²⁺ jest rozpuszczona w wodzie, tym większa jest jej przewodność elektryczna.

 

Pomiar przewodności elektrolitycznej wody wykonuje się również, aby oszacować całkowitą ilość soli rozpuszczonych w wodzie (TDS – total dissolved solids), która tak jak wartość przewodności określa stopień zanieczyszczenia wody.

 

Przeliczenie wartości otrzymanej przewodności elektrolitycznej wody do TDS zależy od składu chemicznego badanej próbki (wynik w μS/cm mnoży się przez wartość wynoszącą od 0,54 do 0,96). Przeważnie przyjmuje się założenie, że rozpuszczoną substancją jest chlorek sodu (NaCl) – przewodność o wartości 1 μS/cm równoważna jest ilości ok. 0,64 mg NaCl/kg wody.

 

Przewodność elektrolityczna wody zależy od stopnia jej zanieczyszczenia – zwiększa się wraz ze wzrostem ilości obecnych w wodzie zanieczyszczeń. Woda czysta praktycznie nie przewodzi prądu elektrycznego.

 

Twardość wody, a zdrowie człowieka

Wapń bierze udział w budowaniu kości oraz zębów. Niedobór wapnia może powodować osteoporozę. Wpływa również na pracę mięśni i przesyłanie sygnałów nerwowych. Wpływa na koagulację krwi oraz reguluje pracę serca. Niedobór potasu powoduje również nadmierną potliwość, nerwowość, wymioty oraz skurcze. Magnez jest istotny w budowie kości oraz komórek, zwłaszcza komórek mięśni. Pomaga zachować równowagę systemu nerwowego i uczestniczy w budowie wielu enzymów. Niedobór magnezu powoduje rozdrażnienie nerwowość oraz skurcze.

 

Twardość ogólną można podzielić na:

• twardość wapniową – wywołaną przez rozpuszczone sole wapnia,
• twardość magnezową – wywołaną przez rozpuszczone sole magnezu,
• twardość węglanowa – związana z obecnością związków w postaci wodorowęglanów, węglanów i wodorotlenków wapnia i magnezu. Jest to część twardości ogólnej wody, która zanika po przegotowaniu (proces osadzania kamienia kotłowego) – tzw. twardość przemijająca,
• twardość niewęglanowa – powodowana przez występowanie innych związków wapnia i magnezu, np. siarczanów, chlorków, azotanów, krzemianów. Nie zmienia się przy podgrzewaniu i gotowaniu wody.

 

Mangan i żelazo

Żelazo i mangan odgrywa ważną rolę w metabolizmie człowieka. Jednak nadmiar nagromadzonego żelaza może być powodem stanów chorobowych. Organizm człowieka posiada ograniczoną zdolność do wydalania tego pierwiastka w wyniku przemiany materii.

 

Zbyt duża zawartość żelaza w organizmie może prowadzić do choroby Kashin-Becka, która charakteryzuje się zmianami kostno-stawowymi i zaburzeniami wzrostu. Mangan jest pierwiastkiem niezbędnym do prawidłowej przemiany materii w organizmie człowieka.

 

Nadmiar nagromadzonego manganu w organizmie powoduje zaburzenia w metabolizmie innych pierwiastków, np. żelaza, powodując zahamowania powstawania hemoglobiny. Ponadto można znaleźć wzmianki o objawach neurotoksycznych i możliwym kancerogennym działaniu manganu.

 

Mangan przeważnie gromadzi się w wątrobie, a wydalany jest przez przewód jelitowy. Mangan o niższym stopniu utlenienia ma właściwości toksyczne, szczególnie tlenki manganu dwuwartościowego.

 

Większe stężenia żelaza i manganu w wodzie powodują wytrącanie się osadów w rurociągach i armaturze, co jest równoznaczne ze zmniejszeniem się ich średnic, co powoduje wzrost strat hydraulicznych oraz straty energetyczne związane z eksploatacją systemów wodociągowych, z czym wiąże się zwiększenie kosztów remontów i napraw.